Həsən ibn Əli (Allah ondan razı olsun): Sülh Sazişi
Həsən əl-Bəsri rəvayət edir:
Allaha and olsun ki, Həsən ibn Əli (Allah ondan razı olsun), Müaviyəyə (Allah ondan razı olsun) qarşı dağlar qədər böyük bir batalyona başçılıq edirdi. Amr bin əl-As (Müaviyəyə) xitabən belə dedi: “Mən şübhəsiz elə bir ordu görürəm ki, rəqiblərini öldürməmiş geri qayıdan deyillər”. İki şəxsdən ən xeyirlisi olan Müaviyə ona belə cavab verdi: “Ey Amr! Əgər bunlar onları, onlar da bunları öldürsələr, o zaman mənimlə dövlət işlərini idarə etməyə, öz qadınlarına baxmağa, uşaqlarına baxmağa kiml qalacaq?”
Sonra Müaviyə Abd-i-Şəms qəbiləsindən Əbdürrəhman bin Sumurə və Abdullah ibn Əmir bin Kureyz adlı iki Qüreyşlini Həsənin (Allah ondan razı olsun) yanına göndərərək onlara belə söyləməyi tapşırdı: “Bu kişinin (yəni Həsənin) yanına gedin, onunla sülh danışıqları aparın, onunla danışın və ona müraciət edin.” Beləliklə onlar Həsənin yanına getdilər, onunla danışıb sülh təklifini qəbul etməsi üçün ona müraciət etdilər. Həsən dedi: “Biz Əbdülmütəllibin nəslindəyik , var dövlətimiz var, insanlar isə biri-birini öldürməklə fitnə-fəsad törətməklə məşğuldurlar (onları yalnız pul sakitləşdirir). Onlar Həsənə dedilər: “Müaviyə sənə filan və filan şeyi təklif edir, sülhü qəbul etmək üçün sənə müraciət edərək dönə-dönə xahiş edir. Həsən onlara: “Yaxşı, sizin söylədiyiniz sözlərə görə kim üzərinə məsuliyyət götürür?” Onlar: “Biz buna görə məsuliyyəti öz üzərimizə götürürük.” Beləliklə Həsən nə barədə soruşdusa onlar: “Biz buna görə cavabdehliyi öz üzərimizə götürürük”deyə cavab verdilər. Beləliklə Həsən, Müaviyə ilə sülh sazişini imzaladı.
Həsən (Əl-Bəsri) deyir: Mən Əbu Bəkrin belə dediyini eşitdim, “Mən Allahın Rəsulunu, Ona Allahın salavatı və salamı olsun, minbərdə xütbə verərkən gördüm və Həsən bin Əli də onun yanında idi. Peyğəmbər(Ona Allahın salavatı və salamı olsun) gah insanlara, gah da Həsən bin Əliyə baxırdı və dedi:
“Mənim bu oğlum Seyyiddir (yəni alicənab) və Allah onun vasitəsiylə iki böyük müsəlman dəstəsi arasında sülh yaradacaqdır.”
Cild 3, Kitab 49, Nömrə 867
Səhih Buxari
—-
selef.info