Səfərə çıxarkən edilən dua
(Ərəb:)
اللهُ أكْبَرُ، اللهُ أكْبَرُ، اللهُ أكْبَرُ، { سُبحَانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنَا هَذا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ وَإِنَّا إلى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ } اللَّهُمَّ إنَّا نَسألُكَ فِي سَفَرِنَا هَذَا البِّرَ والتَّقوَى وَمِنَ العَمَلِ مَا تَرضَى، اللَّهمَّ هَوِّنْ عَلَينَا سَفَرِنَا هَذَا واطْوِ عَنَّا بُعدَهُ، اللَّهمَّ أنْتَ الصَّاحِبُ في السَّفَرِ والخَلِيفَةُ في الأهِلِ، اللَّهمَّ إنِّي أعُوذُ بِكَ مِن وَعَثَاءِ السَّفَرِ، وكَآبَةِ المنَظَرِ، وسُوءِ المُنقَلَبِ فِي المَالِ والأهْلِ )
(Transkr:)
“Allahu əkbər, Allahu əkbər, Allahu əkbər! [* Subhanə-l-ləzi səxxara lənə həzə va mə kunnə muqrınin * Va innə ilə rabbinə ləmunqalibun] (*) Allahummə innə nəsəlukə fi səfərinə həzə-l-birra va-t-təqva va minə-l-aməli mə tərda, Allahummə həvvin aleynə səfəranə həzə vatvi annə bu’dəhu, Allahummə əntə-s-sahibu fi-s-səfəri va-l-xəlifətu fi-l-əhli, Allahummə inni əuzu bikə min vasəi-s-səfəri, va kəə’bəti-l-mənzari va sui-l-munqaləbi fi-l-məli va-l-əhli”
(Tərc:)
(Allah hər şeydən üstündür, böyükdür. Allah hər şeydən üstündür, böyükdür. Allah hər şeydən üstündür, böyükdür. [Bunları bizə ram edən Pak və Nöqsansız Allahdır. Bizim onlara gücümüz çatmazdı. Həqiqətən, biz Rəbbimizin yanına qayıdacağıq] Allahım, bu səfərimizə Səndən möminlik və Allah qorxusu, Sənin razı qaldığın işləri görməyimizi diləyirik. Bu səfərimizi bizim üçün rahat et, onun uzaqlığını bizə bildirmə. Allahım, səfərdəki adamın özünə yoldaş, ailəsinə hami Sənsən. Allahım, yol yorğunluğundan, kədərli mənzərədən, mal və ailədə pis hadisədən Sənə sığınıram).
Qayıdanda da eyni sözləri demək və əlavə etmək lazımdır
(آيِبُونَ تَائِبُونَ عَابِدُونَ لِرَبِنَا حَامِدُونَ )
«Əyibunə, təibunə, abidunə, lirabbinə hamidunə» (Evimizə qayıdırıq, tövbə, ibadət və öz Rəbbimizə həmd edənlərdənik)
(Müslim, 2/998.)