Sizdən əvvəlki xalqların birində bir hökmdar və o hökmdarın da bir kahini (Qeyri-müsəlmanlarda şərəfinə qurbanlar kəsilən, nəzirlər verilən din xadimi.) vardı. Kahin yaşlandıqda hökmdara:

— Artıq qocalmışam. Yanıma istedadlı, qabiliyyətli bir gənc göndər, ona sahib olduğum elmimi öyrədim. Qorxuram öləndə bu elmimi də özümlə aparım, — deyə müraciət edir, hökmdar da onun yanına qabiliyyətli bir gənc oğlan göndərir. Cavan oğlan hər gün kahinin yanına gələrkən yolunun üstündə bir rahiblə rastlaşarmış. Oğlan hər dəfəsində rahibdən burada nə etdiyini soruşar, o da öz növbəsində:

— Allaha ibadət edirəm, — deyə cavab verərmiş. Buna görə də oğlan onun yanında oturub söhbətini dinlər, eşitdiyi sözlərdən xoşhal olarmış. Hər dəfə də kahinin yanına gedərkən rahibin yanından keçər və burada bir qədər dincələrmiş. Kahinin yanına gəldikdə isə onun tərəfindən danlanarmış. Bir dəfə bu barədə rahibə şikayətlənincə, rahib ona belə dedi:

— Kahin niyə gecikdiyini soruşduğu zaman: “Məni ailəm buraxmadı”, ailən soruşduğu zaman isə: “Məni kahin gec buraxdı” — deyərsən, — deyə məsləhət verdi.

Gənc bir müddət bu minvalla gedib-gələrmiş. Günlərin bir günü gənc insanların yolunu kəsən böyük bir vəhşi heyvanla qarşılaşmış və öz-özünə: — Kahinin və ya rahibin daha əfzəl olduğunu bu gün biləcəyəm, — deyib yerdən bir daş götürmüş və: “Allahım! Əgər rahibin işi Sənin üçün kahinin işindən daha sevimlidirsə, onda bu vəhşini öldür ki, insanların da yolu açılsın” — deyə dua etdikdən sonra daşı atmış, vəhşini öldürmüş və bununla da insanların yolu açılmışdı. Camaat gəncin bu hərəkətindən təəccüblənmiş və demişdir: “Bu heç kəsin bilmədiyi bir elmi bilir”. Gənc hadisədən dərhal sonra rahibin yanına gəlib əhvalatı ona anlatmışdır. Əhvalatdan hali olan rahib:

— Ay oğul, bu gün sən məndən daha üstünsən. Sənin bu işindən mənim təxmin etdiyim şey gəlib-çatdı. Sən imtahana çəkiləcəksən [bəlaya düçar olacaqsan]. Başına bir bəla gəldiyi zaman məni ələ vermə, — demişdir. Beləliklə, bu gənc anadangəlmə korları, albinizm(Orqanizmdə piqment azlığı və bunun nəticəsində dəri və saçların həddən artıq ağlığı.) xəstəliyinə mübtəla olanları sağaldar və o cümlədən digər xəstəliklərə tutulan insanları müalicə edərmiş. Bu məsələni hökmdarın yanında oturan bir kor eşitmiş, çoxlu hədiyyələrlə həmin gəncin yanına gələrək:

— Əgər mənə şəfa vermiş olsan, bunların hamısını sənə verərəm, — demişdir. Gənc isə:
— Mən heç kəsə şəfa vermirəm, şəfa verən biri varsa, o da Allahdır. Əgər Allaha iman gətirsən, Ona dua edərəm və O da sənə şəfa verər, — deyə cavab vermişdir. Bu sözlərdən sonra kor Allaha iman gətirmiş və Allah da ona şəfa vermişdir. Sonra gözlərinə nur gəlmiş bu adam hökmdarın yanına gəlmiş və həmişə olduğu kimi onun yanında əyləşmişdir. Hökmdar ondan:
— Sənə gözlərini kim qaytardı, — deyə soruşmuş, o da cavabında:
— Rəbbim, — demişdir. Hökmdar ondan:
— Sənin məndən başqa rəbbinmi var? — deyə soruşduqda, kişi:
— Mənim rəbbim də sənin rəbbin də Allahdır, — deyə cavab vermişdir. Hökmdar dərhal onu zindana saldırmış və gəncin adını söyləyənəcən ona əzab vermişdir. Sonra gənci hökmdarın hüzuruna gətirmişlər və hökmdar demişdir:
— Ay oğul! Sənin sehrin anadangəlmə korları, albinizm xəstəliyinə mübtəla olanları sağaldacaq bir həddə çatmışdır. Belə-belə işlərlə məşğul olursan, deyilmi?
— Mən heç kəsə şəfa vermirəm, şəfa verən biri varsa, o da Allahdır, — deyə gənc cavab vermişdir. Hökmdar onu da dərhal zindana atdırmış və rahibin adını söyləyənəcən ona əzablar vermişdir. Sonra rahibi hökmdarın hüzuruna gətirmişlər və ona demişlər:
— Dinindən dön!
Rahib bundan imtina etdikdə isə mişar gətirilmiş və onunla rahibin başını şaqqalamışlar. Sonra hökmdarın sarayında oturanı gətirmişlər, ona da:
— Dinindən dön! — deyərək eyni şeyi əmr etmişlər. O da bunu rədd etmiş və nəticədə onun da başı mişarla şaqqalanmışdır. Daha sonra isə gənci gətirmişlər. Ona da həmçinin dinindən dönməsini təklif etmişlər. O da bunu rədd edincə hökmdar onu adamlarından bir qrupuna təhvil vermiş və onlara:
— Bunu filan dağa aparın, dağa çıxardın, elə ki, dağın zirvəsinə çatdınız, dinindən dönməsə, oradan tullayın, — deyə göstəriş vermişdir. Hökmdarın adamları onu apararaq dağa çıxartmışlar. Bu zaman gənc: “Allahım! İstədiyin tərzdə məni onlardan qoru!” — deyə Allaha yalvarmışdır. Bu zaman dağ titrəmiş və hökmdarın adamları dağdan aşağı yuvarlanmışlar. Gənc hökmdarın yanına qayıtmışdır. Hökmdar ondan soruşmuşdur:
— Yanındakılara nə oldu?
Gənc belə cavab vermişdir:
— Allah-taala məni onlardan qorudu.
Hökmdar yenə onu bir dəstə adamlarına təhvil verərək onlara:
— Bunu böyük bir gəmiyə mindirib dənizin ortasına aparın. Dinindən dönməzsə, onu dənizə tullayın, — deyə əmr etmişdir. Adamları gənci aparmışlar. Burada da gənc yenə: “Allahım! İstədiyin tərzdə məni onlardan qoru!” — deyə Allaha dua etmişdir. Bu zaman gəmi çevrilmiş və onların hamısı dənizə qərq olmuşdur. Gənc yenə də hökmdarın hüzuruna qayıtmış, hökmdar ondan:
— Yanındakılara nə oldu? — deyə soruşduqda:
— Allah-taala məni onlardan qorudu, — deyə cavab vermiş, sonra üzünü hökmdara tutaraq əlavə etmişdir:
— Sən mənim əmrimi yerinə yetirməyincə məni öldürə bilməyəcəksən.
Hökmdar:
— Əmrin nədir? — deyə soruşmuş, gənc də belə cavab vermişdir:
— İnsanları yüksək bir yerə toplayır, məni də bir xurma ağacından asdırırsan. Sonra oxluğumdan bir ox götürür və yayın ortasına yerləşdirirsən, daha sonra: “Gəncin Rəbbi olan Allahın adı ilə” — deyib məni vurursan. Əgər sən belə etmiş olsan, onda məni öldürə biləcəksən.
Hökmdar camaatı yüksək bir yerə yığmış, gənci xurma ağacından asdırmış, sonra onun oxluğundan bir ox götürüb yayın ortasında yerləşdirmiş və: “Gəncin Rəbbi olan Allahın adı ilə” — deyərək oxu atmışdır. Ox oğlanın gicgahına dəymişdir. Oğlan əlini gicgahına qoyaraq ölmüşdür. Camaat hamısı bir ağızdan: “Oğlanın Rəbbinə iman gətirdik!” — demişlər. Hökmdarın tərəfdarları onun yanına gəlib:
— Gördünmü ehtiyat etdiyin şeyi? And olsun Allaha ki, qorxduğun başına gəldi, insanlar iman gətirdilər, — demişlər. Vəziyyətdən halı olan hökmdar dərhal küçələrin başında xəndəklər qazılmasını əmr etmişdir. Qazılan xəndəklərdə tonqal qalanmışdır. Hökmdar üzünü camaata tutub demişdir:
— Kim dinindən dönsə, onu buraxacağıq. Dinindən dönməyənləri isə xəndəyə atacağıq!” Adamlar da dinlərindən dönməyincə onları xəndəyə tullamışlar. Nəhayət sıra qucağında körpəsi olan bir qadına çatmışdır. Qadın yerində dayanaraq duruxmuş, bu zaman uşaq:
— Anacan! Səbir et! Çünki sən haqq dindəsən, — deyə dillənmişdir. Beləliklə, hökmdar insanları xəndəyə tullayaraq yandırmışdır.(Müslim, 3005-ci hədis.)

Bu haqda Allah Qurani-Kərimdə buyurur:
«And olsun şəhadət verənə və (haqqından) şəhadət verilənə (peyğəmbərlərə və onların ümmətlərinə, yaxud cümə və Ərəfə günlərinə) ki, Nəcrandan İsaya iman gətirmiş kimsələri yandırıb külə döndərən) xəndək sahibləri (lə’nətə düçar olub) qətl edildilər. O xəndəklər ki, çırpı ilə alovlandırılmışdı. O zaman onlar (xəndəklərin) kənarında oturub, (öz əsgərlərinin) mö’minlərin başlarına gətirdiklərinə (müsibətlərə) tamaşa edirdilər. Onlardan (mö’minlərdən) yalnız yenilməz qüvvət sahibi, (hər cür) şükrə (tə’rifə) layiq olan Allaha iman gətirdiklərinə görə intiqam alırdılar»(əl-Buruc, 3-8.)

—————
PEYĞƏMBƏRİN (S) DİLİNDƏN ÇIXAN
SƏHİH RƏVAYƏTLƏR

YUSİF ƏLİ BƏDYƏVİ
(Ərəb dilindən tərcümə edən: Rəsul Ömərov)