Kitab əhlinin əlində olan Tövrat kitabında (Əhdi-ətiq: Yaradılış: Fəsil: 3.) deyilir ki, Həvvaya ağacdan yeməyə ilan göstəriş vermişdir. Belə ki, bu ilan çox gözəl və əzəmətli idi. Həvva ilanın sözünə baxıb ağacdan yemiş və Adəmə də vermişdir. Amma orada İblisin adı çəkilmir. Onlar yedikdən sonra gördülər ki, əyinləri lüt-üryan qalmışdır. Onlar əncir ağacının yarpaqlarından dərib özlərinə sığınacaq düzəltdilər. Orada onların lüt-üryan olduqları deyilir.

Vahb ibn Munəbbih də eyni fikri söyləmişdir: “Belə ki, onların paltarları övrətlərinin üzərini örtmüş nur idi”.
Onların əllərində olan Tövratdakı bu məlumatlar təmamilə səhvdir. Bu təhrifin və ərəbcəyə tərcümənin səhvləridir. Çünki bir dili digər dilə çevirmək hər kəsin işi deyil. Ələlxüsus ərəb dilini yaxşı bilməyənlərin və öz kitabını düzgün anlamayanların belə işin öhdəsindən layiqincə gəlməsi mümkün deyil. Elə bu səbəbdən Tövratı ərəb dilinə tərcümə edərkən söz və məna baxımından bir çox xətalara yol verilmişdir.
(Bu özü ayrı-ayrılıqda elmi bir qaydadır. Tərcüməçilər bunu düzgün anlamalıdırlar. Ələlxüsus şəriətə aid elmi kitabları tərcümə edənlər buna daha çox diqqət yetirməlidirlər. Əməyində cəhalət və məsuliyyətsiz olan insanlar nə çoxdur. Belə insanlar ərəblərin dilini onlar kimi anlamayıb, şərii elmdən uzaq olan kimsələrdir.)

Qurani Kərim onların əynində paltar olmasını təsdiq etmişdir. “Ayıb yerlərini özlərinə göstərmək üçün libaslarını soyundurub valideyninizi (Adəm və Həvvanı) Cənnətdən qovdurduğu kimi, Şeytan sizi də aldadıb yoldan çıxartmasın.” (əl-Əraf: 27). Bunu başqa sözə görə inkar etmək olmaz.

Ubeyy ibn Kəəb (r.a) Peyğəmbərin (s.a.v) belə dediyini rəvayət edir: “Atanız Adəm Uca xurma ağacı kimi idi. Boyu altmış dirsək, saçı uzun, övrəti bağlı idi. Cənnətdə xəta edərkən övrəti açıldı. Adəm Cənnətdən çıxıb getdikdə qarşısına bir ağac çıxdı. Ağac onu tutub saxladı və Rəbbi ona: “Ey Adəm, Məndən qaçırsanmı?” — deyərək xitab etdi. Adəm dedi: “Ey Rəbbim, Sənə and olsun ki, etdiyim əməllərimə görə Səndən həya edib qaçıram”.
(Həsəndir. İbn Səd “ət-Tabaqat əl-Kubra” (1/31); Hakim: (2/262); İbn Əsakir “Tarixu Dəməşq” (7/405). Rəvayəti Əbdülvahhab ibn Əta əl-Xəffaf əl-İcli, o da Səid ibn Əbu Ərubədən, o da Qatadədən, o da Həsəndən, o da Uteydən, o isə Ubeyy ibn Kəəbdən rəvayət etmişdir…)

———–
İbn Kəsir əd-Dəməşqinin
“Peyğəmbərlərin həyatı” adlı kitabı
Tərcüməçi:
Abdurrəhim Muradlı