Kiçik yaşlarımda, İslam’la yeni tanış olduğum zamanlar, mәnә desәydilәr ki, müsәlman ‘kişi’ dә yalan danışar, üzünә gülüb, arxanca hәyasız qadınlar kimi qeybәt edәr, “filankәs belә deyir” söylәyәrәk – orda-burda haqqında heç bir әsas olmadan, zәnlә danışar, söz aparıb-gәtirәr, sözünü üzә demәkdәn qorxub, öz taylarının yanında ağzını sağa-sola doğru әyәrәk haqqında min cür yalan mәlumat yayar – inanmazdım, inana bilmәzdim. Ya da inanıb, İslamı bu cür kişilik vәsflәrindәn kәnar şәxslәrlә dәyәrlәndirәrәk – bu gözәl dindәn (Allah qorusun) bәlkә dә üz döndәrәrdim.

Din – necә ki namaz qılmaq, oruc tutmaq, zәkat vermәk, hicab geyinmək, içki içmәmәkdirsә, elәcә dә – gözәl şәkildә nәsihәt etmәyi bacarmaqdır. Hәr namaz üçün dәstәmaz almağı – dürüst, qeybәtsiz, yalansız yaşamaq’la eyni səviyyədə görmürsənsə, bu gözәl dinin mәqsәdlәrini, әsaslarını doğru şəkildə anlamamısan – demәkdir. Әgәr qardaşın üçün xeyir istәyirsәnsә, onun xәtasını görüb, islah olmasını sidq ürәkdәn -sanki özün o durumdaymış kimi- arzulayırsansa, sәnә, o müsәlman qardaşın üçün dua edәrәk, ona -gözәl sözlәrlә, tәklikdә, halına üzülәrәk- nәsihәt etmәyә mane olan sәbәb nәdir? Cahil dediyin insanlarla, can deyib, can eşidib, deyib-gülüb; müsәlman qardaşına qarşı kin saxlamana, paxıllıq, qeybәt vә nәmmamlıq (söz gәzdirmәk) etmәyinә axı sәbәb nәdir? Dünyamı, nәfsinmi?

Qeybәtlә, kin-küdurәtlә, paxıllıqla, yalanla, söz gәzdirmәklә, başqalarının ayağının altını qazmaqla, dәqiq bilmәdiyin, “ordan-burdan eşitdiklәrin”ә әsasәn hökm vermәklә, başqalarının ayaqlarının sürüşmәsinә az qala sevinmәklә – İMAN’ları artan, savabları bol olan vә bu dini kişi kimi yaşayan kәslәr gördünüzmü heç? Biz görmәdik, eşitmәdik…

Ayxan Yaquboğlu (Avqust, 2015)