Zeyd ibn Әrqam (r.a) rәvayәt edir ki, «Biz İslamın әvvәlindә namaz әsnasında danışardıq. Bu hal ayә («әl-Bәqәrә» surәsi, 238) nazil olana qәdәr davam etdi. (Bu ayәdә Uca Allah buyurur): “Namazlara, xüsusilә dә orta namaza (әsr namazı) riayәt edin vә Allaha itaәt etmәk üçün ayağa qalxın vә sükutla namaz qılın!”. Belәliklә, sükutla namaz qılmaq vә namaz әsnasında danışmamaq bizә әmr olundu» (әl-Buxari, 4534; Müslim, 1203).

Әnәs ibn Malik (r.a) rәvayәt edir ki, «Peyğәmbәr (sallallahu aleyhi va səlləm): “Namazını unudan onu yadına saldığı zaman qılsın! Unutduğu namazın cәrimәsi belәdir” — deyib bu ayәni oxudu: “Mәni yad etmәk üçün namaz qıl!”(Ta ha surәsi, 14)» (әl-Buxari, 597).
Başqa rәvayәtdә: «Namazı unudanın vә ya yatıb qalanın (namaz) cәrimәsi, yadına düşdüyü zaman onu qılmasıdır» (Müslim, 1558).

Әbu Qәtadә әl-Әnsari (r.a) rәvayәt edir ki, «Peyğәmbәr (sallallahu aleyhi va səlləm)
Ümamәni (Zeynәbin qızı) qucağında tutaraq namaz qıldı» (әl-Buxari, 516; Müslim, 1212).